Bergklassement
Dit is de oudste sub-klassement van de Giro d’Italia dat nog steeds bestaat, en bestaat sinds 1933. The officieuze titel die aan de winnaar gegeven wordt is Bergkoning, en is een tamelijk recht-toe-recht-aan classificatie. De renners worden punten toegekend op basis van wie het snelst de verschillende bergtoppen bereikt tijdens de wedstrijd. De Bergkoning van 2010 was de Australische Matthew Lloyd, met Algemeen klassement winnaar Ivan Basso eindigend als tweede.

Puntenklassement
Het Puntenklassement bestaat sinds 1966. Van origine droeg de leider van dit klassement een rode trui, die veranderd werd naar lichtpaars in 1970, maar de 2010 Giro zag de terugkeer van het originele rood. Punten worden toegekend aan de top vijftien renners van elke etappe, waarvan de winnaar vijfentwintig punten ontvangt en de vijftiende plaats een. Elke etappe heeft ook een tussenliggend punt, waarbij de eerste renner die dit passeert acht punten krijgt, de tweede zes enzovoort. De Puntenwinnaar van 2010 was de vooraf gestelde favoriet Cadel Evans uit Australië, met de Kazachstaanse Alexander Vinokourov als tweede.

Teamklassement
De Giro d’Italia heeft verscheidene Teamklassementen. De winnaar van het Trofea Fast Team klassement wordt berekend door de tijden van de drie snelste renners van een team bij elkaar op te tellen. De winnaar van 2010 was Liquigas-Doimo, het team van winnaar Ivan Basso en op de derde plaats eindigende Vincenzo Nabali. Het Trofeo Super Team klassement is op punten gebaseerd, waarvan de top twintig van elke etappe punten verdienen voor hun team: twintig punten voor de eerste plaats, tot een punt voor de twintigste plaats. Dit klassement werd gedomineerd door Liquigas-Doimo, met 412 punten, 131 meer dan het tweede team, HTC-Columbia.

In de geest van het fietsen willen we er absoluut het beste van maken, daarom stellen we een wedstrijd samen voor amateurs enkele dagen voor de echte wedstrijd begint. En het is ook geen gewone wedstrijd. De mensen uit deze stad, net als de bezoekers, krijgen de mogelijkheid om de echte Giro d’Italia baan te proberen! Deelnemers hoeven zich geen zorgen te maken dat de ronde net zo lang en moeilijk is als de echte, maar het is zeker moeilijk genoeg. Het gaat je wat moeite kosten om deze wedstrijd uit te rijden, maar onthoudt, het is voor voor je plezier en gewoon een vriendschappelijke wedstrijd.

We voelen overal in de stad deze spanning toenemen en dat geeft ons nog meer vertrouwen dat we de juiste beslissing nemen door deze wedstrijd samen te stellen. We willen beslist dat Utrecht laat zien waar ze voor staat tijdens deze fantastische week en welke betere manier is er dan een kleine Giro voor ons zelf te maken? We hopen dat we de ondersteuning van de gemeenschap hebben en dat we allemaal deze week komen om onze bezoekers het beste welkom geven dat wij kunnen.

Het bedrijf dat dit mogelijk maakt is CasinoEuro, een online casino dat alles biedt dat een echt casino biedt, maar dan op het web. Veel dank aan hen voor hun sponsorschap dat deze wedstrijd mogelijk maakt!

We geloven in deze stad en de mensen die hier wonen en dat geeft ons grote mogelijkheden om dit de moeite waard te maken. We kunnen er op rekenen dat Utrecht bijna vol zit met mensen van over de hele wereld en dat dit ervoor zal zorgen dat deze week één van de meest winstgevende weken is in een lange tijd. We kijken hier echt naar uit en het is zo leuk om onze eigen kleine Giro te houden voorafgaand aan de echte!

Cadel Evans is, als je de gok-bedrijven mag geloven, de grote favoriet om de 2010 Giro d’Italia te winnen. Een overwinning voor de Australische wereldkampioen krijgt bijvoorbeeld een kans van 3,00 van Betsson. De vraag is, waarom wordt Evans als zo’n grote favoriet beschouwd? Hij heeft zeker goede resultaten behaald, met een derde plaats in de Vuelta a España en een eerste plaats in de Wereldkampioenschappen in 2009. Door de jaren heen is hij een paar keer goed geëindigd in de Grand Tours, maar tot nog toe zonder overwinning. Slechte ondersteuning van zijn team, Silence-Lotto, wordt vaak aangehaald als iets dat hem tegen hield en daarom is hij nu van team gewisseld naar BMC Racing. Hopelijk is dit het ontbrekende stukje voor Evans, die twee tweede plaatsen in Tour de France behaalde.

Dat Evans de potentie heeft om Giro d’Italia, Tour de France en Vuelta a España te winnen is iets dat niet veel mensen betwijfelen en niemand zou erg verbaasd zijn als hij de 2010 editie won. Daarnaast wordt hij er niet jonger op en hoewel hij veel gewonnen heeft, wat hem tot één van de meest succesvolle Australische wielrenners ooit maakte, een Grand Tour winst ontbreekt hem nog steeds. Met een nieuw team achter hem zijn zijn kansen beter dan ooit.

Cadel Evans begon zijn carrière met mountainbiken en was erg succesvol in deze discipline, voordat hij in 2000 overstapte naar het wielrennen. Sindsdien is hij opgestoomd tot één van de meest succesvolle wielrenners van vandaag de dag.

Terwijl het Algemeen klassement van de Giro d’Italia ongetwijfeld dat is waar de meeste mensen in geïnteresseerd zijn, is het het waard om een oogje te houden op het Jonge Renners klassement. Jonge Renners zijn al de renners onder de leeftijd van vijfentwintig of met andere woorden, de Giro d’Italia en Tour de France winnaars van morgen. De Giro d’Italia van 2010 gaf ons een aantal erg interessante namen om in de gaten te houden. Natuurlijk de Australische Richie Porte, maar ook twee Nederlanders in derde en vierde positie: Bauke Mollema en Steven Kruijswijk.

Om met Porte te beginnen, hij won niet alleen het Jonge Rijders klassement met een tamelijk grote marge, hij eindigde ook als zevende in het Algemeen Klassement, en droeg de leiderstrui tijdens drie etappes. Zeggen dat je een oogje op hem moet houden is daarom een beetje overbodig: hij is al een zeer goede renner en dit was zijn laatste jaar als een “Jonge Rijder”.

Bauke Mollema eindigde derde in het Jonge Rijders klassement, twaalf minuten negentien seconden achter Porte en dit was zijn eerste Grande Tour wedstrijd. Mollema miste net de top tien in het Algemeen Klassement en aangezien hij nog een aantal jaren heeft voordat hij te oud is voor het Jonge Rijders klassement, is het zeker een understatement om te zeggen dat hij veelbelovend is.

Steven Kruijswijk eindigde dertig minuten en vijf seconden achter Porte. Afgelopen jaar won hij de U23 categorie van de Nederlandse nationale Wegrace, maar behalve dat heeft hij niet veel verdiensten. Dat wil zeggen, tot nu toe. Hij is een jaar jonger dan Mollema en hoewel hij niet zo veelbelovend is als Mollema of Porte, als vierde eindigen in het Jonge Rijders klassement in de Giro d’Italia is geen kleine prestatie.

De eerste drie etappes van de 2010 Giro d’Italia vonden plaats in Amsterdam. De eerste, een individuele tijdrit, in Amsterdam, de tweede van Amsterdam naar Utrecht en de derde van Amsterdam naar Middelburg. Hier zullen we de tweede etappe en de twee betrokken steden van dichtbij bekijken.

Amsterdam is een tamelijk jonge stad, vooral in vergelijking met Utrecht. Terwijl Utrecht’s oorsprong herleid kan worden tot de Romeinse tijd, is Amsterdam minstens duizend jaren jonger en kreeg haar stadsrechten pas in de veertiende eeuw. Desalniettemin, het is vandaag de dag de hoofdstad en grootste stad van Nederland en wordt ook gezien als één van de meest fietsvriendelijke steden ter wereld, wat het alleen maar logisch maakt om als gastheer op te treden voor grote wielerwedstrijden. Zoals gezegd is Utrecht een veel oudere stad dan Amsterdam en was van origine een Romeinse buitenpost om Barbaren op afstand te houden. Hoewel de Romeinen de buitenpost verlieten aan het einde van de derde eeuw, bleef de naam hangen en vandaag de dag is Utrecht één van de meest levendige en snelst groeiende steden van heel Nederland.

De Amsterdam – Utrecht etappe van de 2010 Giro d’Italia werd ontsierd door een groot aantal valpartijen, zelfs rekening ermee houdend dat het vroeg in de wedstrijd was en de deelnemers graag een goede positie wilden. Eén van de genoemde redenen voor de vele valpartijen was de grote hoeveelheid straatmeubilair op de baan. Maar ondanks de valpartijen verliep de etappe redelijk goed, met Tyler Farrar uit de VS als winnaar van de etappe en de overname van de leiderstrui door vooraf gestelde favoriet Cadel Evans.

Giro d’Italia heeft een lange en illustere geschiedenis die al begint in 1908. Van origine was het bedacht als PR-stunt voor het sport opinieblad Gazetto dello Sport, maar sindsdien is het gegroeid tot iets veel groters. Vandaag is het één van de drie Grand Tour wielerwedstrijden, samen met Tour de France en Vuelta a España. De Giro d’Italia was een direct succes en sindsdien is de wedstrijd jaarlijks gehouden, behalve tijdens eerste en tweede wereldoorlogen. De eerste winnaar was de Italiaan Luigi Ganna en tot 1936 was het alleen Italianen toegestaan om deel te nemen. Het zou tot 1950 duren voordat een niet-Italiaan de race te won (Hugo Koblet uit Zwitserland).

Koblet’s overwinning betekende een keerpint in de wedstrijd en gedurende de volgende decennia zouden verschillende buitenlanders de Giro d’Italia winnen, ook al domineerden de Italianen nog steeds. Ze wonnen ruim meer dan zestig wedstrijden, met België als tweede meest succesvolle met zeven overwinningen. Sinds 1997 is er ook een comeback geweest van de Italiaanse dominantie, met Italiaanse overwinningen in elke wedstrijd van 1997 tot 2007; hun langste reeks overwinningen sinds de jaren veertig.

Van origine was er maar één klassement in de Giro d’Italia, het algemene en dat wordt nog steeds als het belangrijkste beschouwd, maar door de jaren heen is er geëxperimenteerd met andere klassementen. Vandaag de dag heeft de Giro d’Italia drie extra klassementen: Berg-, Punten- en Jonge Renners klassement. Het bergklassement spreekt voor zich; je wint het door de beste klimmer te zijn. Het puntenklassement wordt gewonnen door het verzamelen van punten, wat gedaan wordt door bepaalde plekken in de wedstrijd zo snel mogelijk te bereiken. Tot slot is er het Jonge Renner klassement toegankelijk voor alle renners jonger dan vijfentwintig.

De Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen worden sinds 1991 georganiseerd as onderdeel van de Nederlandse Nationale Wieler Kampioenschappen, met het U23 kampioenschap toegevoegd in 1997.

De dominantie van vrouwelijke zijde van de Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen kwam van Leontien van Moorsel, die zes kampioenschappen op rij won tussen 1997-2002 en tweede werd in 2003. Gezien haar twee gouden Olympische tijdritmedailles in 2000 en 2004 is dit nauwelijks onverwacht, maar van Moorsel is niet de enige succesvolle vrouwelijke renner die de Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen won.

Bij de mannen heeft Stef Clement met vier de meeste overwinningen, hoewel niet achtereenvolgend en hij heeft niet zozeer hetzelfde succes gehad als van Moorsel. Toch zijn er veel deelnemers van de Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen die succesvolle wielercarrières hebben bereikt (en sommigen waren al succesvol toen ze voor het eerst deelnamen).

De U23 klasse heeft evenzo veel namen gezien die een succesvolle wielercarrière hebben bereikt, de meest succesvolle is mogelijk Lars Boom met verscheidene gouden U23 Wereld Kampioenschap medailles op zijn naam. Boom won een jaar na de U23 zege verder ook de Elite klasse van de Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen. Voor iedereen die geïnteresseerd is in het zien van de toekomst van de Nederlandse wielerronden, zijn de Nederlandse Nationale Tijdrit Kampioenschappen een verplicht nummer. Niet iedereen die wint bereikt later grote dingen, maar het is zeker de plek om de sterren van morgen vandaag te zien.